eindelijk in beeld

De laatste weken merkte ik dat er veel vogeltjes in onze tuin weggetrokken waren. Werd ik altijd begroet door het lieflijke vrolijke gekwetter van talloze meesjes (staartmezen , koolmezen, pimpelmezen ), merels , winterkoninkjes en nog veel meer, de laatste tijd werd het stil in de tuin. Wel hoorde ik het schelle en zeer doordringende geluid van drie andere vogels. Ze waren erg schuw, maar af en toe  vingen we een glimp van ze op. We hadden het idee dat het roofvogels waren.
Op een dag riep mijn man, kom gauw kijken, en daar zat ze, een havik, onderaan het pad langs het grote lavendelperk, rustig haar prooi te verorberen.
Hoe schuw ze ook steeds was, nu liet ze zich niet verjagen. We konden haar tot op een paar meter benaderen, maar ze hield ons wel goed in de gaten.Natuurlijk snel een heleboel foto s gemaakt.
Na overal rondgevraagd te hebben, bleek het een jong vrouwtje te zijn, vorig jaar geboren. Twee andere vogels zijn  van dit jaar.
De laatste dagen hoor ik ze niet meer, misschien zijn ze weggetrokken, en ik merk dat er weer wat kleine vogeltjs terugkomen.

De merels mogen van mij nog even wegblijven, want eindelijk kunnen we rustig onze vijgen laten rijpen en oogsten, voordat ze voortijdig door de merels opgegeten worden. Ze waren ons alijd te vlug af. Maar ach, ze zingen er altijd mooi voor.